Soms komt een aantal van de onderwerpen waar je warm voor loopt ineens allemaal bij elkaar in één situatie. Er is op het moment veel enthousiasme voor een transitieplek. Dat is een plek ,een broedplaats voor transitie-initiatieven, waarin je elkaar kunt inspireren en versterken: zo is er volop mogelijkheid voor kruisbestuiving. Een van mijn fantasieën is dat we in de transitieplek een winkelhoek hebben waar je verpakkingsvrij voedsel kan kopen, zoals pasta en bonen. Er zijn in Castricum nu al mogelijkheden om noten zelf te ‘tappen’ (bij de AH en de Vomar), of om champignons in je eigen verpakking te halen (Eko Plaza, de markt en Deen). In die winkelhoek kunnen we laten zien dat er nog veel meer mogelijk is en dat we het behoorlijk serieus nemen. Veel mensen verlangen naar de mogelijkheid om verpakkingsvrij boodschappen te kunnen doen.
Kerstboodschappen
Ik deed van de week kerstboodschappen en ik bleef stilstaan voor het schap met de ‘vleesvervangers’. Tjee, dacht ik, wat is er veel keuze als ik dat vergelijk met 30 jaar geleden toen ik mijn eerst schreden op het vega-pad zette! Ik droomde even weg en zag het weer voor me: het prachtig, heerlijk en verrassend vegetarisch biologisch dynamisch kerstdiner door vriendinnen met zorg en liefde gemaakt. Sierlijke gefrituurde pompoen, vers gebrande pitten en noten, volle rijst en aduki bonen met champignonsaus, versierde appeltjes, drie kleuren groente. Ik was na het diner niet alleen verrukkelijk gevuld en gevoed. Ik had ook een kersverse nieuwe overtuiging: vega eten is heerlijk, mooi en leuk en ook nog goed voor de planeet was. Niet het ‘verlies’ van vlees telde, maar de ‘winst’ van een pracht wijze van eten.
Dubbel verpakt
Ik ontwaakte weer voor het vega-schap in de drukke winkel. Burgers, worstjes, schijven, balletjes, schnitzels, kipstuckjes. Allemaal vega, maar waarom vleesnamen en vormen? De meesten dubbel verpakt en ook nog pittig geprijsd. Wat gebeurt hier toch, dacht ik. Natuurlijk is het goed dat vegetarisch eten makkelijker en aantrekkelijker wordt voor ‘het grote publiek’, maar slimme marketeers weten met hun psychologie de markt wel weer mooi te bespelen. Ze verdienen flink aan deze transitie. Ik voel verzet tot in mijn tenen. Ik heb geen zin om mee te doen aan deze rage. Waarom niet een simpele zelf te marineren en te kruiden tofu of tempé? Waar zijn toch de bonen in al hun variatie en mogelijkheden gebleven?
Een wensboon of een bonenwens?
Er schoot mij een wens te binnen: ik had eens gelezen over het bedrijf van de familie SMAK in Lutjewinkel. Zij verbouwen allerlei soorten bonen: de witte krombek, de Wieringerboon, het citroenboontje, de Friese woudse, kievietsbonen en natuurlijk ook de grauwe erwt, de witte en de bruine boon. Op de terugweg van een tripje naar Vlieland kwamen we er zo goed als langs en we gingen er kijken. We draaiden het erf op, belden aan en de boerin kwam aangelopen. In een hoek van de schuur zien we grote bakken met bergen bonen in bonte kleuren. Een schep, papierenzakken,een weegschaal met gewichtjes en nee, pinnen kan niet, maar “maak het maar over hoor”. Ik heb me heerlijk uitgeleefd en mijn meegebrachte zakken en tasjes gevuld en een mooie variatie bonen mee naar huis genomen. Genoeg om een winkeltje mee te beginnen in een hoek van de transitieplek.
Auteur: Marleen Heeman lid van het kernteam Transitie Castricum
Zolang de transitieplek nog niet gerealiseerd is kan je bij mij bonen scheppen. Voor inspiratie BONEN, geschreven door Joke Boon (echt waar)
