Mei 2027/2017
Ze liet het eerste voorjaarszonnetje op haar nu toch wel oude botten inwerken en genoot ervan. Oud in mensjaren maar zo voelde het niet. Tien jaar geleden had ze een zin opgepakt die haar al deze jaren bij was gebleven en tot leidraad had gediend: ‘You’re as old as eternity and as young as time’*.
Die zin was juichend bij haar binnengekomen. In haar roerige leven had ze dit ondervonden en vanaf die tijd had ze het bewust geïnternaliseerd, onsterfelijk voelde ze zich vaak en dat gaf haar levensvreugde en energie.
Zo’n tien jaar geleden tijdens een heel koude lente werd ze geïnspireerd om aan een groot project te beginnen, een droom was het, een stil verlangen, dat opeens omgeslagen was in een stille opwinding, die steeds opwindender werd. In een prachtig gebied ontdekte ze tijdens een lange fietstocht 2 monumentale panden die te koop stonden en haar hart raakte in vuur en vlam. Zou dat niet een prachtige plek voor een Holistisch Centrum kunnen zijn? Een waarin al haar wensen verwezenlijkt worden? Een plek waar mensen veilig zijn, ruimte voor elkaar hebben, kunst een ruime plek wordt toebedeeld? Waar duurzaamheid de norm is?
Inmiddels was dit al jaren gerealiseerd, organisch verder gegroeid en tot grote bloei gekomen. De zoveelste workshop permacultuur was net afgesloten, 7 x 7 weken waarin mensen uit het hele land en van alle leeftijden zich hadden laten om of bijscholen om zich deze natuurlijke manier van tuinieren eigen te maken.
Ook veel workshops waarin aan persoonlijke groei gewerkt werd, waarin veel aandacht voor verbinding en samenhang, het een is er niet zonder het ander en hoe meer je de samenhang kunt ervaren, hoe vollediger je kunt deelnemen. 2 x per jaar werden er prachtige exposities georganiseerd waar de landelijke media massaal op afgekomen waren en er werd enthousiast over geschreven. Op heel veel plekken was het initiatief, wat op zich zeker niet het eerste was, verder opgepakt en doorgegroeid. Allerlei principes die al min of meer beproefd waren werden verder uitgewerkt en het was geweldig geweest om te zien dat mensen die op voor hen nieuwe ideeën, vol enthousiasme reageerden, dit gelijk in praktijk brachten en tot een succes wisten te maken.
Er was een heel nieuwe manier van denken ontstaan, een nieuw paradigma, die het wereldbeeld totaal veranderd had. Het economische model dat 10 jaar geleden keer op keer uit elkaar dreigde te knallen, werd destijds steeds opnieuw opgekrikt maar is uiteindelijk met wat je zou kunnen noemen ‘a big bang’ uit elkaar gespat. De paniek was groot! Echter die mensen die zich bezig hadden gehouden met verandering, verbinding, ecodorpen, transition towns, holistisch denken, lokale geldsystemen, ruilhandel, het terugdringen van onze afhankelijkheid van olie enz. hebben de klappen voor een groot deel op kunnen vangen. Door hun kennis zo snel ze konden met anderen te delen ontstond er een nieuwe economie van lokale veerkracht en wisten ze de positieve verworvenheden van de nieuwe tijd te behouden. Hierdoor hadden ze de klimaatverandering gelukkig ook voor een groot deel een halt weten toe te roepen.
Terwijl ze zo heerlijk in het zonnetje zit is ze blij en dankbaar dat ze deze bijdrage heeft mogen leveren, een klein spinnetje in een heel groot web, een nog minusculer orbje in die immense kosmos, waarin die prachtige wereld ronddraait en daar mocht zij deel van zijn. En ze wist: Inspiratie heeft de neiging zichzelf te herkennen en te versterken. En geinspireerd was ze zeker 10 jaar geleden! And if it isn’t fun it is not sustainalble!
Dit is een verhaal van Wies Postma (lid van het Kernteam TT Castricum)
* (Je bent zo oud als (de) eeuwigheid en zo jong als (de) tijd)